Latten

Het is maar liefst ruim twee maanden geleden dat jullie wat van mij hoorden op 'Martine vertelt'. Dit was niet omdat ik niets te vertellen had, maar omdat sommige dingen toch te moeilijk bleken om te delen op een blog...
Hoewel ik over mijn eigen wel en wee over het algemeen heel open ben, gingen de problemen van de afgelopen periode ook mijn man aan. Problemen die niet geschikt waren voor een blog...

Maar hoe nu verder? Zolang ik daar geen antwoord op had, heb ik maar niets geschreven. Wel zo veilig... Inmiddels zijn er naast veel moeilijkheden, gelukkig ook goede oplossingen gekomen, en ik denk dat nu de tijd rijp is om er ook wat over te delen op mijn blog.

De gezondheidsproblemen van ons beiden hebben ertoe geleid dat het samen in één huis wonen een  steeds groter probleem werd. Om fit te blijven, hebben we allebei compleet verschillende dingen nodig. Arie leeft het liefst in een omgeving met zo min mogelijk prikkels, zo veel mogelijk rust en niet al te vaak mensen om zich heen. Als deze omstandigheden er niet zijn, raakt hij snel oververmoeid, overprikkeld en zijn geheugen laat het dan steeds sneller afweten.

Ik daarentegen heb juist steeds meer fysieke hulp nodig, waardoor er gedurende de dag steeds vaker mensen over de vloer komen. Omdat ik veel thuis op bed ben, wil ik de gezelligheid graag in huis halen. De geraniums trekken me namelijk nog niet...
Verschillen waarop we vastliepen. Omdat we bijna zeven dagen per week samen thuis zijn, zijn we eigenlijk deels de oorzaak van de toenemende gezondheidsproblemen bij de ander.

Na veel gesprekken met de GGZ en de huisarts, kwam afgelopen winter al het advies om apart te gaan wonen. We hoopten ontzettend dat dat niet nodig was. Helaas hebben we in de afgelopen drie maanden moeten constateren dat het zo ook niet meer gaat. We willen voorkomen dat de frustraties en zorgen leiden tot een huwelijkscrisis. Want hoe moeilijk het ook is allemaal, we houden van elkaar en willen graag gelukkig getrouwd blijven!

Vandaar dus de enorme stap: met ingang van 1 augustus gaat Arie ergens anders wonen. Een plek waar hij de juiste zorg en ondersteuning krijgt. Ik blijf in de Fokuswoning, waar ik al 24 uur per dag om zorg kan vragen. En hoe moeilijk en verdrietig het allemaal is, we zien er ook naar uit om goed tot rust te komen, ons eigen ritme aan te kunnen houden en niet de hele dag te schipperen tussen beider behoeften.

En ach, hoeveel echtparen zijn er niet die elkaar in hun gezamenlijke huis bijna niet zien? Die tijd moeten inplannen om samen wat leuks te doen? Wij gaan straks misschien wel meer kwaliteits-tijd krijgen dan menig ander getrouwd stel.
Afgelopen week lazen we trouwens in de krant dat steeds meer jonge stellen ervoor kiezen om 'te latten'. Wij zijn eigenlijk best hip!