zondag 29 juli 2018

Latten

Het is maar liefst ruim twee maanden geleden dat jullie wat van mij hoorden op 'Martine vertelt'. Dit was niet omdat ik niets te vertellen had, maar omdat sommige dingen toch te moeilijk bleken om te delen op een blog...
Hoewel ik over mijn eigen wel en wee over het algemeen heel open ben, gingen de problemen van de afgelopen periode ook mijn man aan. Problemen die niet geschikt waren voor een blog...

Maar hoe nu verder? Zolang ik daar geen antwoord op had, heb ik maar niets geschreven. Wel zo veilig... Inmiddels zijn er naast veel moeilijkheden, gelukkig ook goede oplossingen gekomen, en ik denk dat nu de tijd rijp is om er ook wat over te delen op mijn blog.

De gezondheidsproblemen van ons beiden hebben ertoe geleid dat het samen in één huis wonen een  steeds groter probleem werd. Om fit te blijven, hebben we allebei compleet verschillende dingen nodig. Arie leeft het liefst in een omgeving met zo min mogelijk prikkels, zo veel mogelijk rust en niet al te vaak mensen om zich heen. Als deze omstandigheden er niet zijn, raakt hij snel oververmoeid, overprikkeld en zijn geheugen laat het dan steeds sneller afweten.


Ik daarentegen heb juist steeds meer fysieke hulp nodig, waardoor er gedurende de dag steeds vaker mensen over de vloer komen. Omdat ik veel thuis op bed ben, wil ik de gezelligheid graag in huis halen. De geraniums trekken me namelijk nog niet...
Verschillen waarop we vastliepen. Omdat we bijna zeven dagen per week samen thuis zijn, zijn we eigenlijk deels de oorzaak van de toenemende gezondheidsproblemen bij de ander.

Na veel gesprekken met de GGZ en de huisarts, kwam afgelopen winter al het advies om apart te gaan wonen. We hoopten ontzettend dat dat niet nodig was. Helaas hebben we in de afgelopen drie maanden moeten constateren dat het zo ook niet meer gaat. We willen voorkomen dat de frustraties en zorgen leiden tot een huwelijkscrisis. Want hoe moeilijk het ook is allemaal, we houden van elkaar en willen graag gelukkig getrouwd blijven!

Vandaar dus de enorme stap: met ingang van 1 augustus gaat Arie ergens anders wonen. Een plek waar hij de juiste zorg en ondersteuning krijgt. Ik blijf in de Fokuswoning, waar ik al 24 uur per dag om zorg kan vragen. En hoe moeilijk en verdrietig het allemaal is, we zien er ook naar uit om goed tot rust te komen, ons eigen ritme aan te kunnen houden en niet de hele dag te schipperen tussen beider behoeften.

En ach, hoeveel echtparen zijn er niet die elkaar in hun gezamenlijke huis bijna niet zien? Die tijd moeten inplannen om samen wat leuks te doen? Wij gaan straks misschien wel meer kwaliteits-tijd krijgen dan menig ander getrouwd stel.
Afgelopen week lazen we trouwens in de krant dat steeds meer jonge stellen ervoor kiezen om 'te latten'. Wij zijn eigenlijk best hip!

23 opmerkingen :

  1. Kan me voorstellen dat dit een hele moeilijke beslissing was maar wat fijn dat jullie het zo kunnen oplossen en er een rustige plek is gevonden voor je man.
    Heel veel lat-geluk saampjes 😘

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Martine, ik wens jullie heel veel sterkte toe de komende tijd. Hopelijk wennen jullie gauw aan de nieuwe situatie en kunnen jullie weer echt van elkaar genieten.

    Liefs: Yolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sterkte hoor een wijs besluit maar het kost ook heel wat. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het was niet makkelijk. Maar we denken echt dat dit voor ons het beste is...

      Verwijderen
  4. Ik wens jullie veel sterkte en Gods kracht toe!Het is moeilijk als gevoel en verstand twee verschillende wegen moeten gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, mooi gezegd Nelly! We ervaren Zijn zegen ook bij deze beslissing!

      Verwijderen
  5. Wat een moeilijke tijd ligt er achter jullie en wat pijnlijk om zo'n besluit te moeten nemen. Hopelijk brengt het jullie de rust die jullie zo hard nodig hebben en bloeien jullie er samen van op!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Veel sterkte Martine en Arie.
    Ik hoop op rust en geluk voor jullie beiden��

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sjonge, sterkte joh, jullie beiden! God bless! “Hoe het ook zij, Hij is erbij”!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een enorme moeilijke beslissing voor jullie beiden. Ik wens jullie sterkte in alles, dat jullie kracht van God mogen ontvangen om zo toch voor elkaar tot zegen te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zo knap van je dat je aan een verhaal vol zorgen, altijd een positieve draai weet te geven Martine! Ik hoop dat jullie allebei de rust mogen krijgen, waar jullie naar uitzien! Groetjes van Anja Helmink van zogodhetleidt.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dag martine, ik ken jou nog maar kort, van je blogs die ik erg leuk vind. Arie ken ik van zijn boeken en via via. Jammer en pijnlijk, deze besluiten.Ik ken velen die als echtpaar in een moeilijke situatie zitten, vaak 55 plussers. Wegens ziekte, psychische problemen e.d. Zelf ook in zo;n situatie. 24/7 bij elkaar. Ik begrijp jullie worsteling maar vind het jammer dat je jullie situatie veralgemeniseerd en wat bagatelliseert door er anderen bij te halen. Met wie wil je je vergelijken? Toch veel sterkte en vooral wijsheid gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is zeker heel moeilijk allemaal. Het was zeker niet de bedoeling om het te veralgemeniseren of bagatelliseren... Ik probeer mijn humor te bewaren en met een grapje af te ronden.

      Verwijderen
  11. Dag Martine, sinds ik met GOK bezig ben, ken ik je blog. Nog niet zo heel lang. Ik heb grote bewondering voor jou en je man en hoe jullie met alle tegenslagen omgaan. En bovenal overal het positieve ervan inzien. Ik wens jullie veel liefde en Gods zegen toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Beetje late reactie. Ik had je blog eerder al gelezen. Heftig voor jullie vind ik het, dat je niet meer samen kunt wonen. Maar jullie gaan misschien dubbel genieten als je elkaar nu ziet.

    BeantwoordenVerwijderen