Een klant, wat irritant!

De mensen die mij kennen weten dat ik geen persoon ben die snel ruzie maakt. Niet omdat ik makkelijk over me heen laat lopen of zo, maar omdat ik een hekel heb aan ruzie.
Mijn hartritme reageert altijd direct op onenigheid en wanneer ik me enorm boos maak resulteert dat bij mij in een ritmestoornis. Ik kan gelukkig zeggen dat dit hoogst zelden gebeurt...

Afgelopen week maakte ik wel wél enorm boos en ik zal jullie vertellen waarom...
Toen ik bijna negen jaar geleden van Ermelo naar Harderwijk verhuisde, moest ik een andere apotheek zoeken. Ik koos een apotheek in de buurt, omdat je daar goed kunt parkeren. Een beetje een onnozele reden natuurlijk, maar ik had destijds geen beter criterium.
De eerste jaren ging het eigenlijk prima en had ik geen klachten. Langzaam maar zeker merkte ik dat er steeds meer fouten werden gemaakt.
De apotheek was gegroeid, verhuisd en er was veel meer personeel gekomen.
Veranderingen in medicatie werden niet goed weergegeven in de computer, ik kreeg niet altijd de goede hoeveelheid pillen mee, de bestelde medicijnen waren niet klaar, een recept was op de verkeerde plek beland... enzovoorts. Geen grote drama's, maar het waren kleine irritaties.
Dit vooral om het eigenlijk bijna altijd leidde tot extra wachttijd.
En zoals dat gaat met kleine irritaties, als het er veel worden veranderen ze zo maar in een flinke frustratie.
Nadat er onlangs bij de levering van de chronische medicatie voor drie maanden - een shopper vol! - weer diverse dingen niet klopten, begon ik mijn geduld een beetje te verliezen.
Toen ik dus hoorde dat ik binnenkort moet worden geopereerd en voor de anesthesist een actuele medicijnlijst van de apotheek mee moet nemen, besloot ik ze te bellen om een afspraak te maken.

Dit gesprek verliep ongeveer zo:
'U spreekt met Martine van den Brink. Omdat ik binnenkort naar de anesthesist moet omdat ik onder het mes moet, zou ik graag even mijn medicatielijst door willen nemen. Omdat ik het niet prettig vind om dit even aan de balie te doen wanneer er veel wachtenden zijn en weinig tijd, zou ik hiervoor graag even een afspraak maken. We kunnen er dan even rustig naar kijken.'

'Tja, een afspraak... Moet dat met de apotheker of kan een assistente dat doen?'

'Nee hoor, dat is niet nodig, een assistente is prima. Het gaat er alleen om dat de lijst goed up to date is en de juiste doseringen vermeld worden. Er is de laatste tijd ook weer wat veranderingen aangebracht door de cardioloog.'

'Kan dat dan nu niet even aan de telefoon?'

- zucht -

'Nee, ik gaf net al aan dat het een flinke lijst is en wil die graag even samen rustig doornemen. 

'Als u dat per se wilt... Hoeveel tijd heeft u dan nodig denkt u?'

 - pardon? -

'Ongeveer 15 minuten lijkt me...'

'Ik zal het op het afsprakenbord zetten, we zien u dan komende maandag om half twaalf.'


Geen prettig gesprek, maar ik had mijn afspraak. Het trieste is dat er in de apotheek in het verleden een bord hing met het opschrift 'vragen over uw medicijnen? Maak een afspraak!'
Afgelopen maandag stond ik dus keurig om half twaalf bij de balie van de apotheek. 'Een afspraak zegt u? Met wie dan? Gaat u maar even zitten...'.
Ik hoorde de assistenten achter de balie overleggen en smoezen over de vraag wie dat moest gaan doen. Het stond duidelijk niet op het afsprakenbord!
Na ruim tien minuten was ik er klaar mee. Ik heb me opnieuw bij de balie gemeld met de mededeling dat ik weer naar huis zou gaan. 'Ja, maar mijn collega die u gaat helpen is aan de telefoon', werd me verteld als reden dat ik moest wachten.
En daarom wilde ik nu juist een afspraak maken! Zodat ik eens níét zinloos twintig minuten hoef te wachten tot er iemand tijd heeft! Blijkbaar kon van de vijftien dames die er liepen, maar één me te woord staan, en die was aan de telefoon!
'Met een arts', zei ze er volgens nog nadrukkelijk bij. Oftewel: een arts is belangrijk, u niet!

De illusie dat ik belangrijk voor hen was, had ik inmiddels allang niet meer. Ik heb de apotheek verlaten en me dezelfde dag over laten schrijven naar een andere apotheek. Wat een ontzettend onprofessioneel gedrag zeg... Hoezo, de klant is koning?