Breekbaar

Deze week was het weer 'raak'. Geheel uit het niets kreeg ik een hartritmestoornis. Hoewel ik hier al vele jaren af en toe last van heb, blijft de schrikreactie wanneer het optreedt nog altijd bestaan.
Voor mijn laatste hartoperatie - inmiddels bijna tien jaar geleden - werd zo'n ritmestoornis meestal in het ziekenhuis verholpen met een elektrische cardioversie. Dit gebeurde gelukkig onder narcose. 😏 Ze traden destijds zo vaak op dat ze op de EHBO zelfs aan me vroegen of ik aandelen had bij Eneco...

De laatste tien jaar mag ik eigenlijk helemaal niet klagen over mijn hartritme. Hoewel het soms even hapert, heb ik nog maar één keer een cardioversie hoeven ondergaan om het ritme weer goed te krijgen. Alle andere keren sprong het ritme na verloop van tijd uit zichzelf weer in het juiste tempo terug. Een verademing eigenlijk na ruim 40 cardioversies in die voorgaande 35 jaar...
En toch... Iedere keer wanneer mijn hart 'op hol gaat', gaan mijn gedachten ook mee. Direct speelt de film van ambulance-ziekenhuis-narcose-klapkast zich voor mijn ogen af. (Een 'klapkast' is het apparaat waarmee de cardioversie wordt gedaan. Het heet natuurlijk niet echt zo, maar de bijnaam zegt genoeg...)

Je zou verwachten dat de emoties na tien jaar wel zouden afnemen, maar dat is dus duidelijk niet het geval. Zelfs wanneer de ritmestoornis maar een paar minuten duurt, ben ik even van slag.
Het bepaalt me direct bij de breekbaarheid van mijn leven. Ja, het gaat nu best goed en er is geen aanleiding om te denken dat dit op korte termijn zal veranderen. Maar toch... Ik heb veel lotgenoten verloren met wie het 'best goed' ging... Waarom zou het mij altijd maar goed blijven gaan? Er komt een moment waarop het 'net níet goed' gaat. De onrust van het hart werkt blijkbaar direct door in mijn denken.
Gelukkig stopte de ritmestoornis ook afgelopen week  vanzelf. Na twee uur was dat wel een enorme opluchting! Inmiddels zijn mijn hersenen ook weer 'normaal' en kan ik weer bezig zijn met de dingen van de dag. Bijvoorbeeld met de vraag wat we met Kerst zullen eten...


Dit blogbericht doet mee met de #bloghop van december 2016/januari 2017.