Kennen jullie dit lied? Het is een kerklied dat ik in mijn jeugd regelmatig gezongen heb. Eerlijk gezegd heb ik alleen de titel van het lied onthouden, omdat deze me zo ontzettend aanspreekt.De afgelopen zomer duurde heerlijk lang. Pas in oktober zakte de temperatuur en moest ik mijn winterjas weer uit de kast halen. Opvallend was het hoe snel ook mijn conditie meezakte. Waar ik de ene week nog makkelijk een rondje kon wandelen, liep ik de week daarna te hijgen bij de helft van de afstand. Om chagrijnig van te worden!
Elk jaar beland ik vervolgens in de ontkenningsfase en probeer ik zoveel mogelijk activiteiten gewoon te blijven doen alsof het nog zomer is. Daarop volgt dan standaard de terugslag. Ik word zó moe dat ik er even geen gat meer in zie. Daarna beland ik een aantal dagen op bed en realiseer me dat dit de voorgaande jaren ook zo ging. Je weet wel, dat verhaal over die ezel ;-)
Bij de grote zomer denk ik aan een tijd waarin ik nooit meer gehinderd word door mijn hartafwijking. Geen vermoeidheid, geen pijn, geen stress, geen teleurstellingen. Ik verlang naar die grote zomer!
Nu is het zaak om weer naar standje 'winter' terug te schakelen en daar doe ik momenteel hard mijn best voor. Hopelijk herstelt mijn conditie zich opnieuw in de komende zomer en kan ik dan diverse activiteiten weer oppakken.
Maar eerlijk gezegd verlang ik nog meer naar die 'grote zomer'! Daar is het echte wachten op!
Dit blogbericht doet mee met de #bloghop van oktober 2016.
Ik ken het lied niet, maar het idee spreekt ook mij zeer aan. Nooit meer pijn, nooit meer tranen...en altijd een geweldige conditie. Kan niet wachten!
BeantwoordenVerwijderenJa heerlijk hè? Ik verlang daar echt naar!
VerwijderenWat vervelend voor je! Hier is het ook alweer van dat.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kunnen we naar die Grote Zomer uitkijken he :)
Heerlijk vooruitzicht!
Verwijderen