zaterdag 9 juli 2016

Ik en mijn fiets

Tot hier ging het goed...
Als klein meisje leerde ik fietsen. In eerste instantie natuurlijk met zijwieltjes, en later ook zonder. Toch was het fietsen niet aan mij besteed... Voordat ik goed en wel op gang was, werd ik al moe en moest ik afstappen. Dan vergaat de lust tot fietsen je snel!
Af en toe ging ik met de fiets op pad met mijn ouders en zus. Dan ging het fietsen een stuk beter. De hand van mijn vader in mijn nek zorgde ervoor dat ik flink snelheid maakte, zelfs als ik niet trapte. Ik slingerde dan ook veel minder!

Al met al fietste ik veel te weinig om er echt handigheid in te krijgen en vond ik fietsen altijd een beetje eng. Op de middelbare school deed ik af en toe nog een poging, maar ik kwam dan helemaal doodop aan op school. Niet echt handig aan het begin van de dag. Op mijn zestiende verjaardag kreeg ik van mijn ouders een snorfiets en was het fietsleed geleden.

Na mijn laatste hartoperatie in 2007 verbeterde mijn conditie aanzienlijk. Tijdens de hartrevalidatie gaf ik aan dat ik wel weer zou willen fietsen. De fysiotherapeut toverde een hele lage fiets tevoorschijn, en ik mocht fietsen in de sportzaal. Ai, dat viel tegen zeg! Rechtuit fietsen lukte me nog wel, maar een bochtje nemen was lastig. Door de lage snelheid viel ik gewoon om, echt gênant...
Er kwamen pilonnen aan te pas en ik mocht in die sportzaal opnieuw leren fietsen. Daarna mocht ik - samen met de fysiotherapeut - naar buiten.
Al snel bleek dat ik niet veel verder kwam dan een rondje over het parkeerterrein. Daarna sloeg de vermoeidheid snel toe. Maar daarvoor leek een goede oplossing voorhanden: een elektrische fiets!

2007 Oefenen bij de hartrevalidatie...
We bezochten diverse rijwielhandels in de regio, ik zocht op internet en struinde zelfs Marktplaats af.
Tjonge, die dingen zijn best duur! Maar ja, ik wilde erg graag fietsen dus ik besloot om toch een proefrit te gaan maken. Vervolgens diende het volgende probleem zich aan: alle fietsen waren te hoog...
Omdat ik nog altijd niet handig ben op de fiets, wil ik met mijn voeten bij de grond kunnen. De gewone damesmaten zijn dan voor mij veel te hoog. Een proefrit op een - voor mij - te hoge fiets
eindigde bijna in een ongeluk. Geen succes dus.
De ondersteuning van fiets viel me trouwens ook érg tegen, ik moest iedere keer veel kracht zetten om op gang te komen. Teleurgesteld ging ik weer naar huis.

Een tijdje later liep ik op goed geluk een plaatselijke rijwielhandel binnen. De eigenaar vroeg of ik iets speciaals zocht en ik vertelde dat ik vermoedelijk naar iets op zoek was dat niet bestond.
'Een hele lage damesfiets met veel ondersteuning, óók bij het wegfietsen en niet alleen wanneer ik snelheid heb'.
'Maar dat bestaat wel,' riep hij uit. Dan moet je een "Flyer" hebben!

En zo gebeurde het. Na een proefrit op zo'n Flyer was ik direct helemaal verkocht. Deze fietsen zijn gemaakt om in de bergen te fietsen en geven dus altijd ondersteuning. Ook wanneer je langzaam fietst of nauwelijks gang maakt.
Op een "gewone" fiets kan ik nog geen halve kilometer fietsen zonder helemaal buiten adem te zijn, maar op mijn flyer "vlieg" ik werkelijk over het asfalt!
Oké, de weersomstandigheden moeten gunstig zijn... Een zonnetje, niet te koud en weinig wind. Maar dat moet met deze heerlijke zomerse temperaturen toch geen probleem zijn?





3 opmerkingen :

  1. Een prachtig voorbeeld van durf te vragen #dtv
    Ik wens je veel zonnige dagen toe.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad Marian, ben echt superblij dat ik ben blijven proberen!

      Verwijderen
  2. Hartstikke (oeps, what's in a word?) fijn, Martine! Mijn man heeft een heel lastige rug en is al jaren ontzettend blij met zijn Relax Revive van Giant. Hij racet er mee alsof hij een jonge hond is. Ik wens je veel fietsplezier!

    BeantwoordenVerwijderen