woensdag 4 mei 2016

Terugblik op 2015

Na een lange periode waarin mijn conditie redelijk stabiel bleef, werd 2015 helaas een jaar vol gezondheidsproblemen.
Het begon nog goed. In januari ondertekende ik het contract van het kookboek: Natuurlijk samen koken, waaraan ik mocht meewerken. Daarna begon een spannende periode, waarin ik druk bezig was met het bedenken en verbeteren van recepten voor dit boek. Leuk, maar tijdrovend en vooral spannend.
Rond april 2015 begon ik weer last te krijgen van ritmestoornissen. Hoewel mijn aandeel voor het kookboek toen al bijna klaar was, bleven ze toch in aantal toenemen. In juni was het zelfs zo erg dat ik me nauwelijks meer kon inspannen zonder een ritmestoornis te krijgen. Dat was best een angstige periode.

Daarom werd ik ingepland voor een magneet-katheterablatie. (Bij zo’n ingreep wordt het weefsel weggebrand dat ritmestoornissen kan veroorzaken.) Omdat de apparatuur hiervoor in Rotterdam nog niet aanwezig was, moest ik nog een paar maanden wachten. Om die tijd te overbruggen, moest ik tijdelijk andere medicijnen gebruiken. Gelukkig werkten die prima en zo kon ik de zomer toch redelijk goed doorkomen zonder al te veel ritmestoornissen.
Maar bij een pacemakercontrole eind oktober bleek dat de levensduur van de batterij binnen korte tijd een minimaal niveau zou bereiken. Voordat de ablatie kon plaatsvinden, moest er dus éérst nog een nieuwe pacemaker worden geïmplanteerd. Omdat ik mijn pacemaker in de buik heb, gebeurt deze operatie onder narcose. Een ingreep waarbij flinke complicaties optraden en waarvoor ik veertien dagen in het ziekenhuis moest blijven. Nare, spannende dagen… op een afdeling waar zowel de verpleging als de artsen niet bereid waren om echt te luisteren naar hun patiënten. Er werden zóveel fouten gemaakt dat ik hier later een uitgebreide brief over heb geschreven naar de chirurg. Gelukkig zal deze brief in de toekomst gaan leiden tot de nodige veranderingen op die afdeling - dus is het toch nog ergens goed voor geweest. Maar voor mij was het een moeilijke periode vol angstige momenten.
Koolhydraatarme maaltijden zijn in het ziekenhuis helaas
slecht verkrijgbaar. Ik nam dus mijn eigen crackers mee
en de familie zorgde regelmatig voor extra groenten...
Eenmaal thuis, kreeg ik tot overmaat van ramp een abces aan mijn bil, waaraan ik ook weer geholpen moest worden. Alsof het nog niet genoeg was geweest...
Door al die complicaties moest de ablatie helaas worden uitgesteld tot maart 2016.

Inmiddels heb ik deze ablatie achter de rug. Althans, dat was de bedoeling. Bij het onderzoek dat voorafgaat aan zo’n ablatie konden de artsen helaas de ritmestoornissen niet opwekken en daarom kon er dus niet worden geableerd. Een enorme teleurstelling!

Maar, wat schetst mijn verbazing? De ritmestoornissen blijven tóch redelijk weg! Ik ben inmiddels behoorlijk opgeknapt en geniet weer van mijn dagelijkse bezigheden. Zelfs bij inspanning houdt mijn ritme zich goed.
Was dan toch de spanning rond het kookboek de oorzaak van de ritmestoornissen? Heeft de nieuwe pacemaker een positieve invloed op mijn ritme? Of is het stilte voor de storm? Wie het weet mag het zeggen... Op 3 juni ga ik het maar aan de cardioloog vragen. Ik vermoed overigens dat hij het me ook niet met zekerheid kan vertellen.
Maar ik ben er blij mee!!

Meer lezen? Er zijn (via de tabbladen en onderstaande links) diverse onderwerpen te vinden:
- Toen tot nu
- Tricuspidalis atresie
- Overgewicht
- Voetstappen

Geen opmerkingen :

Een reactie posten